Kultura Hip-Hop narodziła się w latach 70tych. Kolebką jest Południowy Bronx, dzielnica Nowego Jorku. Zanim to niemalże rewolucyjne zjawisko zostało usystematyzowane i w pewien sposób ukonstytuowane oficjalną nazwą, ludzie spontanicznie rozwijali poszczególne formy specyficznej i wyjątkowej ekspresji twórczej – muzyka (Dje iMC’s), graffiti i taniec (oryginalnie Breaking). Esencją hip-hopu jest dobra zabawa (peace, love , unity and having fun), oraz z czasem konfrontacja (battle). Od samego początku hip-hop był zjawiskiem społecznym – dla przytłoczonych realiami biednego spalonego Bronxu dzieciaków, stał się jedyną barwną alternatywą.

Na imprezach organizowanych przez legendarnego dja Kool Herca spotykali się młodzi, starzy, a czasem członkowie zwalczających się gangów, które dosłowną konfrontację z użyciem przemocy fizycznej zastąpili bitwami hip-hopowymi ( na taniec, na graffiti,na mikrofony itd.).